លោក សាន ហាក់ បង្ហាញបទពិសោធជាមន្ត្រីនគរបាលខេត្តបាត់ដំបង ៣៤ ឆ្នាំ

លោក សាន ហាក់ ស្នងការរងនគរបាលខេត្តបាត់ដំបង។ រូបថត គឹម យុទ្ធណា

លោកវរសេនីយ៍ឯក សាន ហាក់ អាយុ៥៧ឆ្នាំ ជាស្នងការរងនគរបាលខេត្តបាត់ដំបង ទទួលបន្ទុកសន្តិសុខ។ លោកកើតនៅស្រុកបាណន់ ខេត្តបាត់ដំបង។ លោកបម្រើការងារជានគរបាល តាំងពីក្រោយរំដោះ ៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៩ នៅក្នុងខេត្តកំណើតនេះ មកដល់សព្វថ្ងៃ មានរយៈពេល៣៤ឆ្នាំ។ ក្រៅពីទទួលវគ្គបណ្តុះបណ្តាល ៦ខែ ដើម្បីឲ្យក្លាយជាមន្ត្រីនគរបាលក្នុងឆ្នាំ១៩៧៩ លោកក៏ទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនៅក្រៅប្រទេស នៅក្នុងប្រទេស ថៃ វៀតណាម សហព័ន្ធរុស្ស៊ី និងសហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ។
បទពិសោធ ជាមន្ត្រីនគរបាលមួយរូប ក្នុងការងាររក្សាសន្តិសុខសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គម ជាពិសេស ការអនុវត្តនូវគោលនយោបាយភូមិ-ឃុំ សង្កាត់មានសុវត្ថិភាព នៅខេត្តមានលក្ខណៈស៊ីវិល័យរីកចម្រើនស្ទើរគ្រប់វិស័យ ជាមួយនឹងប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណជាង១លាន១សែននាក់ គ្របដណ្តប់លើផ្ទៃដី១១.៧០២គីឡូម៉ែត្រក្រឡាចែកជា១៣ស្រុក ៩៦ឃុំ និង៧៤១ភូមិ តើមានប្រសិទ្ធភាពដូចម្តេចខ្លះ? ខាងក្រោមនេះគឺជាខ្លឹមសារសម្ភាសន៍រវាង លោកស្នងការរង សាន ហាក់ ជាមួយនឹងភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ដែលមានជាអាទិ៍ ៖
តើមូលហេតុអ្វី ដែលជំរុញចិត្តលោកឲ្យចូលធ្វើជានគរបាលតាំងពីរំដោះភ្លាម?
ការពិតទៅ ក្រោយចាកចេញពីរបបប៉ុល ពត ឆ្នាំ១៩៧៩ មក ខ្ញុំក៏មិនបានគិតអ្វីវែងឆ្ងាយដែរ គ្រាន់តែមានគំនិតថា មិនចង់ឲ្យរបបកាប់សម្លាប់នោះកើតឡើងវិញ រួចក៏មានគំនិតថា ចង់ចូលរួមចំណែកកសាងសុខសន្តិភាពនិងរក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមឲ្យមាន របៀបរៀបរយ។ ពេលនោះខ្ញុំនៅចាំបានថា គេមិនទាន់ហៅឈ្មោះថាជា ប៉ូលិសឬនគរបាលទេ គឺដូចជាកងសន្តិសុខម្នាក់ ហើយក្រោយមកខ្ញុំក៏ត្រូវបញ្ជូនឲ្យមករៀនវគ្គខ្លីនៅភ្នំពេញ ដែលពេលនោះសាលាប៉ូលិស នៅប្លុកបុរីកីឡា ជិតស្តាតអូឡាំពិក។
តើលោកជួបការលំបាកអ្វីខ្លះ ក្រោយពីចាប់ផ្តើមបំពេញការងារជាមន្ត្រីប៉ូលិស រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ?
បើគិតតាមដំណាក់កាល ក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ គឺពិតជាខុសគ្នាខ្លាំងមែនទែន។ ក្រោយសមាហរណកម្មឆ្នាំ១៩៩៨ គឺក្រោយដែលយើងទទួលបានសន្តិភាពពេញលេញនៅទូទាំងប្រទេស ការងារគ្រប់គ្រងសន្តិសុខហាក់មានភាពប្រសើរពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ព្រោះយើងផ្តោតតែទៅលើការបង្ការ និងការពារសន្តិសុខសណ្តាប់ធ្នាប់ ការបង្ក្រាបបទល្មើស ទប់ស្កាត់បទល្មើស និងបញ្ហាអសន្តិសុខសង្គមផ្សេងដែលកើតមាន។ វាផ្ទុយពីក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩ គឺការងារពាក់កណ្តាល ជាកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ ពាក់កណ្តាលជាការងាររដ្ឋបាល។ ពេលនោះមានការលំបាកច្រើន ពេលខ្លះត្រូវបំពេញការងាររដ្ឋបាលផង ហើយនៅពេលខ្លះត្រូវចេញប្រយុទ្ធជាមួយនឹងពួកខ្មែរក្រហមដើម្បី សន្តិសុខប្រជាពលរដ្ឋ។
តើអ្វីជាព្រឹត្តិការណ៍តក់ស្លុតនិងមិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងឆាកជីវិតលោក ចាប់តាំងពីបានធ្វើជាមន្ត្រីប៉ូលិសមក?
គឺមានព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨២ឬក៏១៩៨៣ ដែលកម្លាំងប្រដាប់អាវុធខ្មែរក្រហមវាយសន្ធាប់ ដើម្បីដណ្តើមកាន់កាប់ទីបញ្ជាការនគរបាលស្រុកថ្មគោល ដែលនៅពេលនោះស្ថិតនៅក្នុងស្រុកបាត់ដំបងនៅឡើយ ហើយមានការបាញ់ផ្លោងដាក់គ្នាចំនួន១៤លើក។
តាមពិតទៅពេលប្រយុទ្ធគ្នានោះ ខ្ញុំក៏មានភាពតក់ស្លុតខ្លះដែរ ពីព្រោះវាថ្មីពេកសម្រាប់ខ្ញុំដែលទើបងើបចេញពីការកាប់ សម្លាប់ក្នុងរបប ប៉ុល ពត ប៉ុន្តែខ្ញុំបានពង្រឹងស្មារតីប្រយុទ្ធឡើងវិញ រហូតដល់ពួកទាហានខ្មែរក្រហមដកថយទៅវិញ មិនដណ្តើមទីតាំងនោះបានទេ។
ក្រឡេកមកមើលការអនុវត្តគោលនយោបាយភូមិឃុំ សង្កាត់ មានសុវត្ថិភាព នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង តើមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេចដែរ?
ខ្ញុំវាយតម្លៃថា នៅមុនដាក់ចេញឲ្យអនុវត្តនូវគោលនយោបាយនេះ ប្រសិទ្ធភាព ឬលទ្ធផល នៅមានកម្រិត។ ប៉ុន្តែក្រោយពីអនុវត្ត យើងសង្កេតឃើញថា គោលនយោបាយនេះបានចូលរួមចំណែកកាត់បន្ថយបទល្មើសបានជាច្រើនគួរឲ្យ កត់សម្គាល់ ពីព្រោះគោលនយោបាយនេះបានអំពាវនាវឲ្យមានការចលនា ការចូលរួមគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានទាំងអស់ តាំងពីប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ៗ រហូតដល់សង្គមស៊ីវិល គណបក្សនយោបាយ និងមន្ត្រីរាជការ តាមមធ្យោបាយរៀងៗខ្លួន តាមរយៈការផ្តល់ព័ត៌មាន សេចក្តីរាយការណ៍ផ្សេងៗនិងរបាយការណ៍ជាកម្លាំង។ល។
ជាការកត់សម្គាល់ក្រោយការអនុវត្តនូវគោលនយោបាយនេះ ការបង្ក្រាបបទល្មើស ចាប់ពីឆ្នាំ២០១១ និងឆ្នាំ២០១២មានការថយចុះច្រើន ដូចជា បទល្មើសប្លន់ប្រដាប់អាវុធ និងក្មេងទំនើងជាដើម។ ក្នុងឆ្នាំ២០១២ ករណីបង្ក្រាបបទល្មើសមានចំនួន១៦៥លើក ដែលមានការថយចុះ៣១ករណី ធៀបនឹងឆ្នាំ២០១១ មានចំនួន ៩៦ករណី។
តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យការអនុវត្តគោលនយោបាយ ភូមិ ឃុំ សង្កាត់មានសុវត្ថិភាព នេះកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព?
ប្រការសំខាន់ ទី១ គឺយើងត្រូវបង្ការកុំឲ្យមានបទល្មើសកើតឡើង មានន័យថា យើងត្រូវក្តាប់ឲ្យបាននូវព័ត៌មាន យើងត្រូវដឹងព័ត៌មានជាមុន ដែលជាសំខាន់ គឺទាមទារការចូលរួមសហការពីប្រជាពលរដ្ឋ។ ប្រការទី២ គឺថា រាល់បទល្មើស និងរាល់ហេតុការណ៍ដែលកើតឡើង យើងត្រូវទប់ស្កាត់ និងបង្ក្រាបឲ្យបាន បើយើងបង្ក្រាបអត់បានភ្លាមៗ យើងត្រូវបន្តស្រាវជ្រាវរកឲ្យទាល់តែឃើញ។ និយាយរួមស្ទើរតែ១០០ភាគរយ នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង រាល់បទល្មើសដែលបានកើតឡើង ត្រូវកងកម្លាំងរបស់យើងបង្ក្រាបបានមិនក្រោម៨០ភាគរយនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណា យើងក៏កត់សម្គាល់ឃើញមានបញ្ហាដែលនៅសេសសល់មួយចំនួនដែរ នោះគឺអំពើឃាតកម្ម ពីព្រោះវាកើតឡើងដោយសារតែគំនុំ និងជាបញ្ហាកើតឡើងនៅសង្គមគ្រួសារមួយចំនួនផងដែរ ដែលយើងនៅពិបាកធ្វើការទប់ស្កាត់៕
ដោយលោក គឹម យុទ្ធណា
ប្រភពពី ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍

Discussion

Photography

Tuesday, May 28, 2013